Narsisizmle ilgili oluşmuş olan olumsuz algının asıl kaynağı belki psikoloji ya da psikiyatri bilimi ile ilgili olabilir. Yani bizler mesleğimiz gereği narsisistik bozukluklarla ilgileniyoruz. Burada bozukluk kavramının altını çizelim. Sosyal medya ya da internet üzerinden bu kapsamda edinilen bilgiler narsisizmi hep kötü ve olumsuz bir şekilde algılamamıza sebep olmuş olabilir.

O zaman narsisizmi ikiye ayıralım. Sağlıklı olması gereken bir narsisizm var. Bir de istemediğimiz, bizi rahatsız eden bozuk bir narsisizm var. Narsizmin normal boyutu hepimiz için olması gereken bir şey. Zaten o olmadığı zaman bozukluklar meydana gelir. Narsisistik kişilik bozukluğunun temelinde kişinin kendisine yapamamış olduğu sevgi yatırımı söz konusudur. Bu nedenle narsisist, ömrü boyunca bunu diğer insanlardan alır, almaya çalışır; hayatı boyunca kendisine hep hayran olunmasının peşindedir.

Sevilmeyen bir şey insan doğasında büyüyemez. Narsisistik bozukluklarda kişi kendisini sevmediği için kişiliğini büyütemez. O nedenle narsisistlerin egoları zayıftır, bu yüzden egolarını korumak için kibirlidirler. Egoyu korumak için sürekli savunma hâlindedirler. Bu yüzden büyüklenmeci tavırlar sergiler, ani öfke patlamaları yaşarlar. Hep güçlü ve gösterişli olmaya çalışırlar. Böyle bir hayatı bir ömür sürdürmek ne kadar zor… Aynı durum, onlarla yakın ilişki içinde olanlar için de geçerlidir.

Aslında narsisist, çocukluk mağdurudur. Görülmeyen çocuk kendisine sevgi yüklemesi yapamaz. Her şey o kadar basit ki… Gözlerinizdeki ışıltıyla birlikte eşlik eden “Seni seviyorum.” demeniz, üstüne bir de kucaklarsanız… Narsizmin sonu gelmiş demektir.

Özetle, çocuğun kendisini sevmesi için önce sevildiğini görmesi gerekir. Bizim için gerekli ve yararlı olan narsisizme böyle kavuşuruz.

İyi narsisizmleriniz olsun.